تمام ملک و ملت فدای حفظ تمامیت ارضی! یاشار گولشن

رسم است که در جمهوری اسلامی هرصحبتی یا نوشته ای با "بسمه تعالی" شروع میشود. این مساله انقدر مهم است که حتی اپوزیسیون ملی گرای داخل کشور نیز انرا رعایت میکند هرچند برای اینکه خود را متفاوت ازعوامل رژیم نشان دهد انرا بصورت" بنام خدا" بیان میکند. بنظر میرسد حکایت حفظ تمامیت ارضی نیز چیزی شبیه بسمه تعالی شده است که این روزها تقریبا بعنوان بخش ضروری همه بیانیه ها ِ مرامنامه ها ِ سخنرانیها و نوشته ها در امده است.

بیانیه های اتحادیه های متعدد جمهوریخواهان و بیانیه درخواست رفراندم شصت میلیونی که هر یک تا مدتها در محافل سیاسی سروصدای فراوان کرده بود نمونه های شاخص این هاست. به اینها اضافه کنید تبلیغات فریبکارانه شاه پرستان که انها نیز خودرا پرچم دار ازادی به حساب اورده و خود را دیگر مشروطه طلب مینامند. جدید ترین شاهد در این زمینه بیانیه بیش از 560 نفر صاحب نظر و اندیشمند ایرانی است که در سرلوحه بحث خود نه تنها خطر تجزیه ایران را مطرح میکنند بلکه اینبار لابد برای محکم کاری به مصادیق خطرات هم با نامبردن از اذربایجان وکردستان اشاره میکنند.

القای ترس از تجزیه کشورهر چند تازگی ندارد و در رژیم پهلوی یکی از ابزار سیاست سرکوب رژیم بود اما این امر در لوای شعار "خدا شاه میهن" و شعار "چو ایران نباشد تن من مباد" مطرح میشد و با حذف مردم از هر معادله ای تضادی با ماهیت رژیم پیدا نمیکرد. اما اینکه این شعار در بستر اوجگیری مبارزات ضد دیکتاتوری و ضد رژیم اسلامی بصورت ترجیع بند هر برنامه و پلاتفرم مدعی دموکراسی قرار بگیرد سوال بر انگیزاست.

این همه تاکید بر تقدس تمامیت ارضی این سوال را پیش میاورد که ماهیت دموکراسی مورد ادعای مطرح در این بیانیه ها چه خصوصیاتی میتواند داشته باشد وقتی که از ابتدا برای اراده مردم سقف و محدوده تعیین بشود. ادعاهای پر طمطراق دموکراسی و حقوق مردم در کنار تکیه بر شرط حفظ تمامیت ارضی داستان قسم حضرت عباس و دم خروس را تداعی میکند.

اگر نیات صادر کنندگان محترم این بیانیه ها و برنامه ها واقعا تحقق اراده مردم میباشد و اگر انها با صمیمیت خواهان سعادت مردم و زمینه سازی بیشتری برای اعمال نظر و خواست انها هستند این اعمال محدودیت را چگونه توجیه میکنند. درآزادگی اغلب این افراد محترم شکی نمیشود کرد طوریکه برخی از این ها در جریان بحث های رفراندم چنان سعه صدری از خود نشان میدهند که با مقدم شمردن اراده مردم بر هر چیزی حتی حاضرند تسلط شاه و شیخ را نیز اگربراساس اراده مردم باشد به پذیرند اگر چه این کار به تعطیل دموکراسی پس از قدرت یافتن مجدد حضرات منجر شود. با این حال همین ها وقتی به بحث اراده مردم در تعیین سرنوشت خویش از منظر ملی میرسند با گردش صد و هشتاد درجه ای تمامیت ارضی را بمثابه یک اصل اسمانی و مقدس غیر قابل مذاکره و بحث میدانند.

حال فرض کنیم اکثریت قاطع همن مردم مثلا در اذربایجان و یا کردستلن بخواهند جامعه ای از نظر سیاسی جدا از ایران بسازند – دلیلش هر چه میخواهد باشد و لی فرض کنیداکثریت قاطع مردم هم بصورت دموکراتیک و در چارچوب اصول پذیرفته شده جهانی پشتیبان ان باشند- تکلیف چیست. ایا بایستی انرا پذیرفت ویا سرکوبش کرد. اینکه نیروهای سیاسی منطقا مخالف تجزیه ایران باشند و طبعا حق داشته باشند انرا تبلیغ و توجیه کنند یک چیز است وانکار حقوق مردمی که ممکن است فکر کنند سعادت انها پس از جابجایی مرزهای تاریخی ناشی از کشمکش ها وجنگهای بین سلاطین و فیودالها قابل تحقق میباشد چیز دیگر.

در همین رابطه مقاله عبرت اموز شخصی بنام فرید پیروزیان پیرامون سود و زیان اشغال نظامی که در سایت گویا نیوز درج شده است از نظر پرداخت به مساله تمامیت ارضی شایان توجه همه دوستداران صادق ازادی و حقوق مردم است. ایشان علاوه بر تزهای جالب خود در خصوص تجویز تهاجم ارتش امریکا به ایران و بی اهمیت دانستن حجم تلفات ناشی از آن در مقایسه با انواع دیگر مرگ و میرها معتقد است که تنها هزینه اشغال نظامی تمایل آمریکائی ها به شیوه اداری فدرالیسم هست که باعث افزایش یافتن گرایشات استقلال طلبانه میشود.

دیگر شکی نمیشود کرد که در چارچوب این نظریه حفظ تمامیت ارضی مهمترین فاکتور در هر عمل سیاسی و نظامی به حساب میاید یعنی که حذف اراده مردم سهل است حتی بر باد رفتن تمام مملکت و دهشتها و ویرانیها و کشتار وغارتگریهای اشغالگران نیز خم به ابرو نمی آورد بشرطی که تمامیت ارضی خدشه دار نشود. این شیفتگان تمامیت ارضی ضمن اینکه مشتاقانه حاضرند همه مملکت و مردم را دو دستي تقدیم اشغالگرانی به کنند که بقول خودشان داعیه بسط دموکراسی اشان بخاطر منافع اقتصادی و ملی خود اشغالگران است وحاصل تهاجم انها تبدیل کشور اشغال شده به گاو شیرده اشغالگران میباشد در عین حال نگران گرایشات ملی مردم نیز میباشند که مبادا منجر به تجزیه ا یران شود.

بنظر شوخی میرسد ولی واقعیت این است که بر اساس این تفکرسعادت مردم تنها زمانی محقق میشود که تمامیت مملکت با هر چه در انست بصورت یکپارچه و تجزیه نشده بر باد رود!