اطّلاعیّه مطبوعاتی جامعه بين المللى بهائى: ۵۴ بهائی در ایران دستگیر شدند! جمهوري

جامعه بين المللى بهائى اطلاع يافته است که مقامات جمهورى اسلامى ايران ۵۴ بهائى را در شهر شيراز بازداشت کرده اند. دستگيرشدگان که اکثراً جوان هستند به هنگام بازداشت سرگرم انجام خدمات نوع دوستانه بودند. از دهه ۱۹۸۰ تاکنون اين بالاترين تعداد بهائيان است که بطور گروهى دستگير شده اند. اتهام بازداشت شدگان هنوز روشن نيست، گرچه اين نوع بازداشتهاى خودسرانه در گذشته با اتهّاماتى نادرست و ساختگى همراه بوده است.
بازداشت اين افراد در روز جمعه ۱۹ ماه مه و در حالى صورت گرفت که بهائيان همراه چند داوطلب غيربهائى سرگرم تدريس کودکان بی بضاعت در يک مدرسه بودند. اين فعاليت بخشى از خدمات اجتماعى يونيسف، صندوق بين المللى کمک به کودکان وابسته به سازمان ملل متّحد بود که از سوى يک سازمان غيردولتى محلّى هدايت و اداره می شد. بازداشت شدگان در زمان دستگيرى حامل جواز لازم براى انجام اين خدمات بودند، اجازه نامه اى که از طرف شوراى اسلامى شهر شيراز صادر شده بود و در تمام کلاسهاى درس نيز همراه آنان بود.
يک روز پس از بازداشت اين افراد، يک قاضى دادگاه به اعضاء خانواده آنان گفت که دستگيرشدگان به زودى آزاد خواهند شد. امّا تا اين تاريخ ظاهراً تنها غيربهائيان و يک نوجوان بهائى به قيد ضمان آزاد شده اند. خبر آزادى گروهى ديگر از بازداشت شدگان تائيد نشده است.

3 نفر از جوانان دستگير شده در شيراز
19 ماه مه 2006

همزمان با اين بازداشت ها به شش خانه بهائى يورش برده شد و کتاب ها، يادداشت ها، کامپيوترها و ديگر اسناد آنان ضبط گرديد. در ۱۴ ماه گذشته، ۷۲ بهائى در سراسر ايران دستگير شده و برخى از آنان هفته ها در بازداشت بسر برده اند.
خانم بانى دوگال، نماينده ارشد جامعه بين المللى بهائى در سازمان ملل متّحد می گويد، بازداشت هاى اخير در شيراز که به دنبال متجاوز از يکسال دستگيرى و آزادىِ پى در پى بهائيان صورت گرفت، شمار اعضاء اين جامعه را که از آغاز سال ۲۰۰۵ ميلادى تاکنون بدون دليل دستگير شده اند، به بيش از ۱۲۵ نفر می رساند.
خانم دوگال افزود، بطور کلى اين شيوه دستگيرى و بازداشت هاى خودسرانه بارزترين نوع ايذاء و آزار مذهبى است که نمیتوان آن را چيزى جز کوششى حساب شده از جانب دولت ايران براى برهم زدن تعادل جامعه بهائى و نگاه داشتن آن در يک حالت ترس و وحشت تلقّى کرد.
بازداشت هاى اخير در شرايطى صورت می گيرد که ناظران بين المللى حقوق بشر نگرانى فزاينده خود را نسبت به تشديد اقدامات بيست و پنج سال اخير دولت جمهورى اسلامى ايران عليه جامعه ۳۰۰,۰۰۰ نفره بهائيان ايران و اذيّت و آزار اعضاء اين جامعه، که بزرگترين اقليّت مذهبى آن کشور به شمار میرود، ابراز داشته اند.
در ماه مارس، گزارشگر ويژه کميسيون حقوق بشر سازمان ملل متّحد در زمينه آزادى مذهب يا عقيده، خبر مربوط به نامه محرمانه اى را فاش ساخت که به تاريخ ۲۹ اکتبر ۲۰۰۵ از سوى ستاد فرماندهى مشترک نيروهاى مسلح ايران نوشته شده و طى آن به نيروهاى انتظامى و واحدهاى سپاه پاسداران انقلاب دستور داده شده است که اعضاء جامعه بهائى ايران را شناسائى کرده و فعّاليّت هاى آنان را تحت نظر بگيرند. گزارشگر ويژه مراتب نگرانى شديد خود را نسبت به وجود چنين نامه اى ابراز داشت.
همچنين از اواخر سال ۲۰۰۵ بيش از ۳۰ مقاله اکثراً منفى و غالباً افتراآميز در مورد بهائيان و دين شان در روزنامه رسمى کيهان، چاپ تهران منتشر شده است. در برنامه هاى راديوئى و تلويزيونى نيز بطور روزافزون مطالبى انتشار يافته که بهائيان و اعتقاداتشان را محکوم می سازد.
از ماه ژانويه تا کنون علاوه بر ۵۴ نفرى که جمعه پيش در شيراز بازداشت شدند، هفت بهائى ديگر نيز، برخى تا مدّت يکماه در شهرهاى کرمانشاه، اصفهان و تهران در بازداشت بسر برده اند.
ازجمله کسانى که در ماه ژانويه دستگير شدند خانم رؤيا حبيبى ساکن کرمانشاه است که ميگويد، به مدت ۸ ساعت تحت بازجوئى قرار گرفته است. بخشى از اين بازجوئى متوجّه خدمات وى به عنوان هماهنگ کننده طرحهاى آموزش مذهبى در ديانت بهائى بوده است.
در مدارک دادگاه، اتهام خانم حبيبى "تبليغ فرقه بهائيّت و رفتارى اهانت آميز نسبت به مقدسّات اسلام" ذکر گرديده است. خانم حبيبى به قيد ضمان آزاد شده است.
بانى دوگال نماينده ارشد جامعه بين المللى بهائى در سازمان ملل متّحد ميگويد، در حالى که دسترسى به جزئيّات اتهامات وارده عليه بهائيان غالباً دشوار است، ترديدى وجود ندارد که انگيزه اکثر اين اتهامات، همانند اتهامات وارده به خانم حبيبى، صرفاً ناشکيبائى مذهبى و تعصّبات دينى است.
سال گذشته حدود ۶۵ بهائى دستگير شدند که مدّت بازداشتشان از چند روز، تا بيش از يک ماه متفاوت بود.

در حالى که اکثر اين دستگيرشدگان کمتر از يکهفته در بازداشت بسر بردند، برخى از آنان تا سه ماه حبس و زندانى بودند. گروهى از زندانيان بدون آن که خبرى از آنان در دست باشد، در مکان هائى نامعلوم نگاهدارى ميشدند، و اين در شرايطى بود که خانواده هايشان با تشويش و نگرانى در جستجوى آنان بودند. در عين حال، خانه هاى اين افراد را مأموران دولت تفتيش کرده و اسناد، کتابها، کامپيوتر، دستگاه فتوکپى و ديگر اموال آنان را ضبط و توقيف کرده اند.
در دهه ۱۹۸۰ حدود ۲۰۰ بهائى در ايران کشته و يا اعدام شدند. هزاران تن ديگر نيز بازداشت، و صدها تن به زندان افکنده شدند که محکوميّت برخى از آنان درازمدّت بود. در سالهاى اخير، براثر نظارتهاى بين المللى، اعدام ها و زندان هاى طويل المدّت متوقّف شده است.