دکتر رُزن سخن به سوالات شما در باره ي بيماري ايدز حکومتي پاسخ مي دهد؛ طنزنوشته اي از ف. م. سخن

اخطار: باز انتشار اين پرسش و پاسخ در نشريات داخل کشور اکيدا ممنوع است. انتشاردهندگان با خطر تظاهرات منطقه اي و فرامنطقه اي و به آتش کشيده شدن دفتر نشريه و راهپيمايي امت حزب الله و زندان و شکنجه و "خودکشي شدن" رو به رو خواهند شد.

دکتر رُزِن سخن، متخصص امراض ِ سياسي و اجتماعي و فوق تخصص در رشته ي ايدز حکومتي، نويسنده ي کتاب جنجالي "مبارزه با ايدز را علني کنيم"، اين هفته به سوالات شما در زمينه ي ايدز حکومتي پاسخ مي دهد:

- آقاي دکتر سخن! با تشکر، لطفا کمي در باره ي بيماري ايدز حکومتي توضيح بدهيد.
- ايدز حکومتي يا سياسي، مانند ايدز عادي، بيماري يي است به شدت خطرناک که در حال حاضر راه درماني براي آن کشف نشده است.

- چه کساني بيشتر در معرض اين بيماري قرار دارند؟
- اهل تفکر و انديشه، روزنامه نگاران، نويسندگان و روشنفکران بيشتر در معرض خطر قرار دارند. ويروس بعد از از بين بردن و تضعيف ِ اين گروه که حُکم ِ سيستم دفاعي کشور را دارند، زمينه را براي هجوم نيروهاي بيگانه فراهم مي کند که با يک حمله سبُک، مي توانند آن را در هم بکوبند. نمونه ي روشن آن اتحاد جماهير شوروي بود که سال ها اسير اين بيماري بود و اهل قلم و نويسندگانش را براي تراشيدن يخ به سيبري مي فرستاد و به همين خاطر به يک ضرب از هم پاشيد.

- آقاي دکتر! يعني همه ي متفکران و اهل قلم در معرض خطر هستند؟
- خير. متفکران و اهل قلمي که خود را با ويروس هماهنگ کنند، يا راجع به گل و بلبل و طبيعت بي جان بنويسند خطر تهديدشان نمي کند.

- ممکن است بفرماييد اين ويروس از کي وارد مرزهاي ايران شد؟
- در اين باره دو تئوري وجود دارد: گروهي معتقدند که اين بيماري مهلک در سال هاي 56-57 به ايران وارد شد. ولي گروه ديگري بر اين باورند که اين مرض در طول تاريخ ايران وجود داشته و به صورت هاي مختلف کشتار مي کرده است. چيزي که مسلم است ويروس اين بيماري به شکل هاي مختلف ظاهر مي شود و بيمار را مبتلا مي کند.

-مثلا چه شکل هايي؟
- در بررسي هاي باليني و کلينيکي اين اشکال مشاهده شده است: شلاق، کابل، باتون، شي سخت، مشت، لگد، اتوبوس مسافربري، جک اتومبيل، الکل پنجاه و پنج، طناب، دشنه. اشکال ديگري هم گزارش شده که فعلا در مرحله ي تحقيقات آزمايشگاهي است که عبارتند از: لنگه کفش و شياف پتاسيم که فعلا تا رسيدن به نتيجه ي قطعي نمي توانيم به طور صد در صد آن ها را تائيد کنيم.

-جناب دکتر؛ با چه وسايلي زمينه هاي بيماري فراهم مي شود؟
- وسايل آلودگي به ترتيب عبارتند از خودکار بيک و مداد نوک تيز و خودنويس و کاغذ سفيد، و در دوران ما، کي بورد کامپيوتر و صفحه ي نمايشگر. معتادان اينترنتي و وب لاگ نويساني که دائم در حال مصرف لپ تاپ هستند (دائم الآن لاين ها) بيشتر در معرض آلودگي قرار دارند.

- براي مبتلا نشدن چه بايد کرد؟
- بايد از اين وسايل دوري کرد. يا آن ها را در زمينه هايي غيرسياسي، مانند فال قهوه و فال ورق و طالع بيني و چگونه ثروتمند شدن و خوشبختي آسان به کار گرفت. نويسندگان سياسي هم مي توانند با استفاده مرتب از علائم "سه نقطه"، "کروشه [...]"، به کار نبردن کلمات ِ "رهبر"، "خامنه اي"، "مصباح" (آيت الله، نه موشک)، و بهره گيري از فن خودسانسوري و استريل سازي، خود را از خطر ابتلا دور نگه دارند. البته هيچ تضميني براي اين که ويروس به اين اشخاص نزند نيست. در نمونه اي که اخيرا در بندرعباس مشاهده شده است، دختر خانمي به خاطر سهل انگاري، گرفتار اين بيماري شده اند و به سرعتي باور نکردني تا پاي مرگ رفته اند.

- يعني گروه اول هرگز مبتلا نمي شوند؟
- چرا. ويروس گاه آنها را هم مورد حمله قرار مي دهد.

- عوارض اين بيماري چيست؟
- در بهترين حالت به سادگي مي کشد. در بدترين حالت به شدت زجر کش مي کند. زجر ناشي از اين بيماري، از زجر بيماري هاري هم بدتر است.

- ممکن است بفرماييد بيمار پيش از مرگ چه مراحلي را طي مي کند؟
- بسته به نوع و شدت بيماري متفاوت است. بيمار بعد از ابتلا، احساس مي کند در سلولي کاملا تنها مانده است و دارد ديوانه مي شود. احساس مي کند ديوارها به سمت او مي آيند و فشار مي آورند. اين مرحله بين يک ماه تا يک سال طول مي کشد. از يک جلد مفاتيح الجنان در دسترس هم کاري ساخته نيست و همه ي درها بسته مي ماند. تنها در ِ باز، در ِ جهنم است (در ِ جهنم دُرُست در چند قدمي در ِ سلول است). در کتاب نلسون سال 2004، به جاي "سلول"، واژه ي "سوئيت" آمده که تفاوتي در معني ندارند. در مرحله ي بعدي، انسان نمي خواهد حرف بزند ولي زبانش مثل بلبل باز مي شود و بي هيچ دليلي چَه چَه مي زند. در برخي مواقع گزارش شده که بيمار حتي عرعر و عوعو مي کند و زوزه مي کشد. بيمار در چنين حالتي ديگر دوست، همرزم، همقلم، همکار و غيره نمي شناسد و حاضر است عليه اين اشخاص دست به هر کاري بزند و خود را خلاص کند. در مراحل آخر، بيمار زمين را ليس مي زند و پاي هر کسي که دم دستش باشد مي بوسد و دنبال قلم مي گردد تا چيزي را که به او مي دهند امضا کند. بسياري از بيماران گمان مي کنند که با امضا دردشان کم مي شود ولي گاه درد شديد تر مي شود و بيمار فکر مي کند اگر خودکشي کند بهتر است. متاسفانه اين ويروس ِ عجيب، راه خودکشي بدون درد را هم مي بندد. تا کنون دو روش موثر براي خلاصي از اين بيماري شناخته شده که عبارتند از خوردن داروي نظافت و حلق آويز با بند کفش که البته خيلي خيلي دردناک است.

- آيا بيمار حتما مي ميرد؟
- بله. حتما مي ميرد. اگر جسماً هم نميرد، بدون شک روحاً مي ميرد. بيمار دچار کينه و نفرت شديد مي شود و ضمن سکوت، منتظر لحظه اي مي ماند که راه قطعي درمان اين بيماري پيدا شود. تا آن موقع، او در روياهاي خود - که به واقع مانند روياهاي ناشي از مصرف ال.اس.دي است - روزي را مي بيند که به خيابان ها ريخته و ويروس را از درخت آويزان کرده است. حتي روياهايي گزارش شده که در آن شخص با کارد و قمه سر در پي [...] گذاشته و وقتي طرف موقع دويدن، [نع...]هايش از پايش در رفته آنها را برداشته، بر سر آن بخت برگشته که نقشي هم در بيماري نداشته کوبيده است.

- آقاي دکتر سخن! آيا در زمان اوج اين بيماري عقايد انسان هم آسيب مي بيند؟
- بله. اين عقايد گاه به طور کامل عوض مي شود. مواردي در دهه ي شصت گزارش شده که تئوريسين جهاني ماترياليسم ديالکتيک تبديل به مُبلغ ِ درجه ي يک ِ سوررئاليسم جادويي شده است.

-سوررئاليسم جادوئي؟! ممکن است بيشتر توضيح دهيد؟
-نخير؛ ممکن نيست. بنده جانم را دوست دارم.

- يعني [....] و [....]
- نخير؛ [....] من هنوز جوانم و آرزو دارم.

- آيا مواردي بوده که بيمار بدون درد درمان شود؟
- بله. در سال هاي پيش از انقلاب اگر بيمار خود را با ويروس هماهنگ مي کرد درد نمي کشيد و معالجه مي شد و حتي شکم مي آورد و رئيس راديو تلويزيون مي شد، اما نمونه ي جديد و تغيير شکل يافته اين ويروس، درمان بدون درد را کاملا غيرممکن کرده و حتي اگر شخص ِ مبتلا، خود را کاملا با بيماري هماهنگ کند باز درد خواهد کشيد.

- آقاي دکتر! از اين که با حوصله به پرسش خوانندگان ما پاسخ داديد از شما سپاسگزاري مي کنم.
- من هم از شما به خاطر فرصتي که به من داديد متشکرم.

[وبلاگ ف. م. سخن]