هدي صابر: دانشگاه ديگر وجدان بيدار جامعه نيست، ايلنا

- جامعه ما جامعه نقدپذيري نيست

تهران- خبرگزاري كار ايران

يك فعال ملي مذهبي، گفت: دانشگاه در سال‌‏هاي اخير سير توقف و ايستايي را طي كرده است و ديگر چيزي از جنبش دانشجويي در آن وجود ندارد.

به گزارش خبرنگار "ايلنا"، هدي صابر در ميزگرد جنبش دانشجويي نقد گذشته چشم انداز آينده كه به مناسبت روز دانشجو از سوي سازمان دانش آموختگان ايران اسلامي(ادوار تحكيم وحدت) برگزار شده بود، پيش از سخنان خود از حاضران درخواست كرد كه به احترام شهداي دانشجو و فضاي ايستادگي در دانشگاه و جامعه، دقايقي ايستاده و فاتحه‌‏اي قرائت كنند.
وي در ادامه با بيان اين كه جامعه ما جامعه نقدپذيري نيست، افزود: به نظر مي رسد در اين فضا نيازي به نقد مجدد نيست، چرا كه صرفا گفته‌‏هاي ما به ادبيات نقادانه گذشته افزوده مي‌‏شود، مگر اين كه عزمي براي به كارگيري آن باشد.
صابر افزود: يكي از موفقيت‌‏هاي حاكميت در كشور ما ايجاد گسست در حافظه تاريخي ملت بوده است و تنها حركت اصلاحي و دولت اصلاحات باعث شد كه از مصدق و نظاير او هم نامي در كتاب هاي درسي به ميان آيد. با توجه به مغفول ماندن حافظه تاريخي لازم است كه گريزي به گذشته بزنيم و استفاده از اين تجارب براي ما بسيار مفيد است.
وي در تحليل فعاليت‌‏هاي دانشجويي سال‌‏هاي پيش از انقلاب اسلامي، گفت: از سال 32 كه دانشگاه سياسي شد و عنصر فكر به عنصر علم در آن افزوده شد، از جنبه تفكرش نهايت استفاده را كرد و لازم است به مغزي كه فكر از آن صادر مي‌‏شود و فسفر مصرف مي‌‏كند، گلوكز برسد و اين گلوكز همان مطالعاتي بود كه به صورت جدي دنبال مي‌‏شد و كتاب هاي فكري دست به دست مي‌‏گشت و اين باعث شد كه اذهان دانشجويان فعال باشد و حداكثر استفاده از مغز صورت گيرد.
وي با مقايسه شرايط فعلي دانشجويان با دوران پس از سال 1332، گفت: الان مغزها فسفر مصرف نمي‌‏كنند، اگر دانشجويان خيلي جدي عمل كنند، به اينترنت مراجعه مي‌‏كنند و اينترنت بنيان فكري ايجاد نمي‌‏كند. دانشجويان انباشتي از كينه دارد و فقط زبان‌‏ها فعال است و دانشگاه امروز ديگر وجدان بيدار جامعه نيست.
صابر با انتقاد از رويكرد جنبش دانشجويي در سال‌‏هاي اخير، گفت: نگاه دانشگاه در آغاز كار دولت اصلاحات به دولت خاتمي بود اما بعد ديد از دولت چيزي به دست نمي‌‏آيد و دولت خاتمي به بسترسازي براي خرده جنبش‌‏هاي اجتماعي نمي‌‏انديشيد. جنبش دانشجويي پس از آن به احزاب حاكميتي روي آورد و وقتي از آنها هم نتيجه گرفت، به اپوزوسيون روي آورد و اين مسير را هم منزل به منزل طي كرد اما نتوانست منزل خود را پيدا كند و حالا جنبش دانشجويي بي‌‏منزل شده است.
وي با طرح اين مطلب كه دانشگاهيان و جنبش دانشجويي با چند مساله اساسي برخورد غير جدي كرده‌‏اند، گفت: جنبش دانشجويي شوخي بدي با مساله نقد كرد و به آن بي توجهي كرد و به انباشت نقد توجه نكرد. ضمن اين كه شوخي ديگري با استراتژي شد اگر چه قرار نبود جنبش دانشجويي استراتژي براي كل كشور طراحي كند اما تلاش جدي براي شناخت شرايط و احزاب هم نكرد.
وي برخورد ساير مسوولان جنبش دانشجويي و دفتر تحكيم وحدت با مساله مذهب را از مشكلات ديگر جريان دانشجويي دانست.
وي افزود : جنبش دانشجويي از سوي ديگر دچار كاركردهاي حزبي شد.
صابر با تاكيد بر اين كه تحليل مقايسه ارگانيك جنبش دانشجويي سال 57 با فعاليت دانشجويان كنوني به معناي زير سوال بردن فعاليت هاي فعلي و توصيه انقلاب نيست، گفت: بلكه هر كس و فعاليت‌‏هايش بايد به تناسب زمان خود بررسي شود، نمي‏توان فعاليت‌‏ها را بدون توجه به شرايط انجام آن بررسي و ارزيابي كرد، البته متاسفانه در سال هاي اخير برخي به تحليل تمام وقايع تاريخي براساس تفكر اصلاح طلبانه و پارلمانتايستي پرداخته‌‏اند كه اين هم درست نيست.

صابر با توصيه "پرداخت به خود" به جنبش دانشجويي، گفت: اين رويكرد نيازمند دستيابي به جمع‌‏بندي كاملي از فعاليت‌‏ها و رويكردهاي گذشته است. جنبش دانشجويي و دفتر تحكيم وحدت بايد دموكراسي را از خود شروع كند نه اين كه مانند انتخابات‌‏هاي سال‌‏هاي اخير، شوراي مركزي دفتر تحكيم وحدت از پيش تعيين شده و نتيجه مشخص باشد.
وي با اشاره به اين كه خوديابي در تمام بخش‌‏هاي جامعه ايران لازم است، افزود: جنبش دانشجويي هم مانند ساير بخش‌‏هاي جامعه بايد وزن خود را بسنجد و وقتي نقايص خود را شناخت، آنها را رفع و خود را تقويت كند. پس از اين كه تقويت شد ديگر لازم نيست كه به جامعه اعلام كند كه ديده‌‏بان جامعه مدني است، چرا كه آن وقت جامعه خود متوجه ديده‌‏بان بودن آنها خواهد شد.