 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
به: سازمان های بین المللی مدافع حقوق انسان، سازمان عفو بین الملل و کنفدراسیون اتحادیه های آزاد کارگری و تمامی اتحادیه های کارگری جهان
دور تازه ای از دستگیری و یورش به کارگران و منافع کارگران شروع شده است. یکی از کارگران ایران خودرو به اسم پرویز سالاروند از طرف مامورین امنیتی در تاریخ 23/1/1384 بازداشت شده است و هنوز سرنوشت وی نامعلوم است. معلوم نیست چه سرنوشتی در انتظارش میباشد. البته این اولین بار نیست که کارگران در ایران به جرم اعتراض به وضعیت نابسامان خودشان بازداشت و زندانی میشوند. و دوباره در تاریخ 17/2/1384 یکی از کارگران و یکی از اعضای فعال کمیته پیگیری ایجاد تشکلهای ازاد کارگری در تهران بنام صادق امیری بوسیله سه نفر از مامورین ادره اطلاعات بازداشت شده است. علیرغم مراجعات مکرر خانوده اش معلوم نیست تا کی در بازداشت باشد.
این دستگیری ها و یورشهای سازماندهی شده هنوز هم ادامه دارد. در یورش جدید اعضای خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار که با ریاست آقای صادقی رئیس کانون شوراهای اسلامی کار به اعضای هیت موسس سندیکائی شرکت واحد اتوبوسرانی تهران انجام گرفت خسارات زیادی به اموال این دفتر و اعضای آن وارد کردند. و آقای منصور اوسانلو یکی از اعضای هیت موسس سندیکائی شرکت واحد بوسیله چاقو از ناحیه گردن و زبان مجروح شد. و نکته جالب در این جاست که هنوز هیچ برخوردی با عاملین این حرکت ضد کارگری نشده است و دارند با خیال راحت از عملکرد خویش دفاع میکنند. در حالی که اعضای هیت موسس سندیکائی شرکت واحد چند روز قبل از این واقعه با اطلاع از این که مورد حمله خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار قرار میگیرند مراتب را به نیروی انتظامی اطلاع داده بودند؛ ولی در روز حادثه هیچ گونه اقدامی برای جلوگیری از این حرکت نشد و حتی مامورین نیروی انتظامی دوربین های خبرنگارانی را که از این صحنه فیلبرداری کرده بودند ضبط کرده و اعلام کردند که ما خودمان این اخبار را منعکس خواهیم کرد.
|
advertisement@gooya.com |
|
و این عمل خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار که با ریاست آقای صادقی انجام شد نشان می دهد که دولت هم از این عمل حمایت می کند. و اگر کارگران آزادانه برای خودشان و صنف های مربوطه شان تشکل و یا سندیکایی را سازمان دهند محکوم به شکست است و باید فقط خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار نماینده انتصابی کارگران باشند. و معنایش این است که در ایران آزادی تحت هیچ شرایطی وجود ندارد و شعارهای از قبیل داشتن آزادی بیان و اجازه اعتراض برای کارگران و دیگر اقشار مردم در ایران فقط مصرف تبلیغاتی دارد. اینجانب برهان دیوارگر به عنوان یک فعال کارگری، انسانی آزادیخواه و برابری طلب از تمامی سازمان های بین المللی مدافع حقوق انسان، سازمان عفو بین الملل و کنفدراسیون آزاد اتحادیه های کارگری و تمامی اتحادیه های کارگری داخل و خارج از کشور می خواهم تا نسبت به این عمل شرم آور و ضد انسانی خانه کارگر و شوراهای اسلامی کار (که سازمان های دولتی و دست نشانده می باشند) و دستگیری کارگران مراتب اعتراض خود را اعلام نمایند.
رو نوشت: نهاد های خبری، سایت ها و نشریات Borhandivargar@yahoo.com
