بيانيه دفتر تحكيم وحدت در اعتراض به اعتراف گيري هاي اخير از فعالان مدني

همانگونه که ماركس مي گويد، تاريخ 2 بار تكرار مي شود: يك بار به صورت اصيل آن و بار ديگر به صورت كاريكاتور گونه و مضحک آن.
اگر وجه اصيل اعتراف گيري توسط مارکسيست- لنينيست هاي شوروي سابق صورت مي گرفت، صورت کاريکاتور و مضحک آن، اعترافات نمايشي اخير وبلاگ نويسان و فعالان مدني است که فارغ از فضاي سياسي ايران به نظر مي رسد از قلم طنزپردازي چيره دست تراوش کرده باشد.اعتراف گيريهايي كه به شرط آزادي زندانيان در بند گرفته شده را مي توان فارغ از جغرافياي ايران، كاريكاتورها و طنزنامه دانست كه با سوژه تمسخر بلوك فرو ريخته شرق و توسط ايرانيان نوشته مي شود.
البته جاي بسي تاسف است كه اين اعترافات، نه طنز نمايشي ازجنايات بلوك شرق است و نه طنزهاي از طنز پردازي چيره دست. بلكه، نوشته هاي فعالين در بند است كه جهت تسهيل آزاديشان مي نويسند.
و گويا ديكته گويان اين ندامت نويسي، همه مردم ايران را به اندازه خود، كم هوش و كم خرد فرض كرده اند كه در پايان اين ندامت نامه تشكر زندائيان را از ديكته گويان درج كرده اندو به خاطر دوران بازداشت از آنان تشکر مي کنند و حاميان خود در بيرون زندان را خائنان کشور مي خوانند. و يا آنكه با وجود مضحک بودن اعترافات اخير و ساختگي بودن آشکار آن بر همگان، مي خواهند خشونت عريان و مشت آهنين و قدرت بدون مسئوليتشان را در داخل كشور به همه مردم و فعالان سياسي و مدني نشان دهند كه ديگر كسي را ياراي اعتراض در مقابلشان نباشد و همه مهر سكوت برلب بزنند.

ما مي دانيم كه اين اعترافات تحت فشار زندان بوده و با قطع ارتباط زندانيان با محيط بيرون صورت گرفته و آزادي شان به شرط اين اعتراضات مضحك بوده است، اما اگر حاكميت بر صحت آنها اصرار دارد و بازداشتگاههاي نامعلوم خود را اينچنين فضاي معنوي، لطيف و آزادي مي داند كه انسانها را به تامل وا مي دارد و اشتباهاتشان را از ابتداي حيات به ياد مي آورند، پيشنهاد مي كنيم كه مقامات جمهوري اسلامي، خود را از مزيت اين زندانهاي انفرادي، محروم نكنند و مدتي را در همان شرايط، به صورت آزمايشي بگذرانند تا حداقل لحظه بيانديشند و کشور را اين چنين در گرداب بلا گرفتار نکنند...
شوراي مرکزي دفتر تحکيم وحدت