شادباش به پای خوکان نریزیم! به بهانه شادباش دبیر کل حزب دمکرات کردستان به بوش، پولاد همایونی

پس از انتخابات آمریکا و پیروزی دوباه ی بوش، آقای مصطفی هجری دبیر کل حزب دمکرات کردستان ایران ، در رقابت با نیروهای ارتجاعی ، سلطنت طلب ها و بخشی از نیروهای چپ سرافکنده ، پیام شادباشی برای بوش فرستاد.
آقای هجری در پیام خود هم به جای مردم ایران و هم مردم کردستان ، از انتخاب دوباره بوش اظهار خوشحالی کرد و خواستار حمله بوش به ایران و نجات آنها از شر حکومت اسلامی شدند. خواندن پیام آقای هجری ، عرق شرم را بر پیشانی هر انسان آزاده ، آگاه و انسان دوستی سرازیر می کند. گوهره ی این پیام تن دکتر قاسملو و زنده یاد شرافکندی را در گور خواهد لرزاند.
اگر داریوش همایون و نیروهای ارتجاعی که پشت سر او صف کشیده اند، در خواب و خیال بازگشت عظمت شاهنشاهی به هر خس و خاشاکی آویزان می شوند، شگفت نیست. اگر رفسنجانی، خامنه ای و دیگر کارگزاران حکومت ارتجاع از آمدن بوش ذوق زده می شوند ، جای تعجب ندارد. چرا که این حکومت وجود و تداوم خود را در بحران می بیند و بوش که استاد بحران آفرینیست. اگر بخشی از چپ سرافکنده که تا دیروز بندنافش را به سوسیالیسم سابقا موجود گره زده بود و امروز از شرم و سرافکندگی سپرش را جلوی ارتجاع به زمین می اندازد ، کسی را متعجب نمی کند. اگر بخشی از مردم ایران که جانشان از وجود حکومت اسلامی به لب رسیده ، رستگاری را در حمله ی بوش به ایران می بینند. باز هم شگفتی ندارد. در یک جامعه بیمار و جهل زده و تحت ستم این گونه اندیشیدن عادیست. اما حزبی که خود را پرچم دار مبارزه برای خودمختاری کردستان و دمکراسی در ایران می داند و در برنامه هایش از دادگری و کرامت و شرف انسان و آزادی او سخن می گوید و به چیزی کمتر از ایرانی آباد و آزاد راضی نیست ، چرا به این روز افتاده است؟
حزبی که در سطح جهانی خود را متحد جامعه ی سوسیالیست ها می داند و در عرصه ی داخلی با چپ عهد و پیمان بسته ، دست کم می بایست نگاهی به موضع گیری آنها در رابطه با انتخابات آمریکا می انداخت. آیا شرکت در این ائتلاف ها و اتحادها برای آرایش چهره ی بیرونی حزب و فریب مردم است ؟ آیا برنامه حزب تنها برای دلخوشی اعضای حزب است؟ آیا در پشت پرده خبر دیگریست ؟
آری در پشت پرده رویدادهای دیگری در حال رخ دادن است . رویداد هایی که در همان روزهای نخست حمله آمریکا به عراق در حال شکل گیری بود و حالا به ثمر نشسته است. در آن روزها ، حزب دمکرات پلنومی برگزار کرد و آن را بزرگ و تاریخی خواند. در آن پلنوم حزب با لحنی دوگانه و سرشار از ابهام ، از حمله ی بوش به عراق دفاع جانانه نمود. پس از آن پلنوم تاریخی و بزرگ سمت گیری حزب دمکرات به سوی نیروهای هواخواه « حاجی بوش » در میان احزاب کردستان عراق بیشتر شد و فاصله گیری از نیروهای چپ و آزادیخواه ایرانی پر رنگ تر شد. با این پیام رهبری حزب دمکرات ، راستای حرکت خود را به شکل روشن و بدون ابهامی بیان نمود.
پیام هجری با روح برنامه و شعارهای حزب و خواسته هایی که صدها تن از اعضاء و هوادران این حزب و رهبران برجسته ای چون قاسملو جان خود را بر روی آنها نهادند ، فاصله عمیق دارد. بی شک پیام هجری برای بسیاری از اعضاء و هواداران حزب دمکرات و نیرو های متحد حزب شوک آور است. به ویژه آنجا که هجری خود را سخنگوی تمام مردم ایران می داند.

متاسفانه نیروهای چپ و دمکراتی که با حزب دمکرات کردستان ایران « اتحاد عمل پایدار سیاسی » بسته اند ، در این باره خاموشند و هنوز نظر رسمی خود در این باره را بیان نکرده اند. این سکوت نه تنها به سود حزب دمکرات که به سود خود این جریانات نیز نیست. متحدین این حزب باید با برخورد روشن و علنی با حزب دمکرات از این گونه سمت گیری های خطرناک فاصله گیری کنند و توجه اعضاء و هواداران صادق حزب را به این عمل غیر دمکراتیک و خودسرانه رهبری حزب جلب کنند. گفتن این که بوش و صدام و جمهوری اسلامی و القاعده و دیگر جانورهای سیاسی در خاورمیانه سرشان در یک آخور است و دارند جنگ چهارم جهانی سرمایه داری بربرصفت را علیه مردم در خاورمیانه به پیش می برند ، تکرار مکررات است.
شگفت آور است که رهبر حزبی که خود را طلایه دار جنبش دمکراسی در کردستان می داند ، بیاید و چنین غیر دمکراتیک به جای مردم ایران شادباش خود را به پای این خوکان بریزد.
آقای هجری یک معذرت خواهی به مردم ایران ، هموندان حزب دمکرات کردستان و جنبش چپ و آزادی خواه بدهکار است.