 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
*روند تکميل نيروگاه بوشهر کند شده است
خبرگزاری دانشجويان ايران - تهران
سرويس: انرژی هسته‌يی
مهدی صفری از تاخير روسيه در ساخت نيروگاه هسته‌يی بوشهر گلايه کرد، اما در عين حال گفت که ايران اميدوار است ساخت دو نيروگاه هسته‌يی ديگر را نيز به مسکو واگذار کند.
به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا) به نقل از خبرگزاری فرانسه، مهدی صفری، معاون وزير امور خارجه‌ی ايران در مسکو به روزنامه‌ی گزتا گفت: روسيه هنوز سوخت هسته‌يی نيروگاه بوشهر در ايران را تحويل نداده است و اين کار با تغيير پرسنل طرف روسی کند شده است.
وی ادامه داد: همه اين موارد مشکلاتی قطعی را در حفظ جدول زمانی توزيع سوخت ايجاد می‌کند. ما به راه حل سريع اين مشکلات اميد داريم و قصد داريم دو نيروگاه برق هسته‌يی ديگر را به روس‌ها سفارش دهيم که هر کدام ظرفيتی برابر ۱۰۰۰ مگاوات خواهند داشت.
صفری گفت: اين کار مشترک به درازا کشيده شده است، اما من اطمينان دارم که کار ساخت در پايان سال ۲۰۰۶ تمام می‌شود.
معاون وزير امور خارجه‌ی ايران تاکيد کرد که تهران به دنبال برنامه‌ای هسته‌يی با اهداف صلح‌آميز است و گفت: استفاده‌ی صلح‌آميز از انرژی هسته‌يی حق مشروع ماست و سياستمداران ايرانی بر دنبال کردن آن اصرار دارند، به همين دليل ما به طور کامل با آژانس بين‌المللی انرژی اتمی همکاری خواهيم کرد.
صفری گفت: آمريکا کار ما را به شکلی تحريف شده نشان می‌دهد. ما با مذکرات باز برخورد می‌کنيم و اين غرب است که مذاکرات را به شکل يکجانبه مسدود می‌کند.
اظهارات صفری در حالی بيان شده است که رييس سازمان انرژی اتمی روسيه روز گذشته اعلام کرد که کشورش به ساخت نيروگاه هسته‌يی بوشهر مطابق برنامه‌ی از پيش تعيين شده ادامه می‌دهد.
به گزارش ايسنا، سرگی کرينکو با بيان اين که اين نيروگاه در سال ۲۰۰۷ راه‌اندازی می‌شود، گفت: همکاران ايرانی ما می‌خواهند اين نيروگاه زودتر ساخته شود، اما اين نيروگاه مطابق برنامه ساخته خواهد شد.
روسيه در حال ساخت نيروگاهی يک ميليارد دلاری در بوشهر است که قرار بود اواخر سال ۲۰۰۶ ميلادی راه‌اندازی شود.
به نظر می‌رسيد اظهارات کرينکو پاسخی به انتقاد اخير حميدرضا آصفی، سخنگوی وزارت امور خارجه‌ی کشورمان از طرف روسی بود.
سخنگوی وزارت امور خارجه در جلسه‌ی هفتگی‌اش در روز يکشنبه در اين باره گفت: البته روس‌ها در اين خصوص به تعهدات‌شان خوب عمل نکرده‌اند و بنابراين ما از اين بابت از آنها گلايه‌منديم. اميدواريم ضمن جبران مافات به تعهدات‌شان عمل کنند.
به گزارش خبرگزاری دانشجويان ايران، اولين نيروگاه هسته‌يی ايران که هنوز در حال تکميل است و احداث آن با مصائب فراوان همراه بوده، بارها قرار شده در تاريخ‌هايی مشخص تکميل شود، اما هنوز اين امر برای ورود حدود ۱۰۰۰ مگاوات برق هسته‌يی به شبکه‌ی برق کشورمان ميسر نشده است.
تلاش و برنامه‌ريزی برای به‌کارگيری انرژی هسته‌يی در ايران سابقه‌ای طولانی دارد به گونه‌ای که پيش از پيروزی انقلاب اسلامی قرار بود تا سال ۱۹۹۳ ميلادی حدود ۲۳ هزار مگاوات برق کشور از طريق انرژی هسته‌يی تامين شود، اما ايران به دليل مانع تراشی‌های خارجی، تاکنون حتی نتوانسته است از يک وات برق هسته‌يی استفاده کند.
ايران قرارداد ساخت نيروگاه‌های اتمی بوشهر ۱ و ۲ را ابتدا با شرکت KWU (کرافت ورک يونيون) آلمان و از شرکت‌های تابعه زيمنس، هر يک به قدرت اسمی ۱۲۹۳ مگاوات و قدرت خالص ۱۱۹۶ مگاوات به امضا رساند، اما زيمنس از تکميل اين نيروگاه که تا حد بسياری از آن را ساخته بود، پس از پيروزی انقلاب اسلامی سرباز زد و حتی حاضر نشد تجهيزات ساخته شده‌ی مدار اول آن را به سازمان انرژی اتمی ايران تحويل دهد.
پس از اين ماجرا، ايران پرونده‌ی شرکت متخلف آلمانی را به دادگاه داوری بين‌المللی برد. سپس براساس رای ۱۳ مارس ۱۹۸۲ کليه قطعات و دستگاه‌های ساخته شده‌ی دو نيروگاه بوشهر تا آن زمان، به اضافه نيمی از سوخت هسته‌يی به مالکيت جمهوری اسلامی درآمد و پيمانکار موظف شد که اين قطعات را به صورت تحويل در بندر، به کشورمان تحويل دهد.
پس از صدور اين رای، سازمان انرژی ايران توانست به تدريج قسمت اعظم اين تجهيزات را به ايران بياورد، اما بخش ديگری از اين قطعات و تجهيزات در انبارهای آلمان و ايتاليا باقی ماند و دولت آلمان با تمسک به بهانه‌های گوناگون از جمله جنگ تحميلی و سپس اشغال کويت از سوی عراق از ارسال اين محموله‌ها سر باز زد.
به همين دليل ايران در نهايت برای تکميل اين پروژه به سراغ فدراسيون روسيه رفت تا از راکتورهای ۱۰۰۰ مگاواتی روسی برای بهره‌مندی از انرژی هسته‌يی برخوردار شود. سرانجام قرارداد تکميل واحد يکم نيروگاه بوشهر در ژانويه ۱۹۹۶ ميان ايران و روسيه اعتبار اجرايی پيدا کرد و از جمله مشکلات که در اوايل اجرايی شدن اين همکاری بروز کرد، فقدان مشاور با تجربه خارجی بود که با هر دو فن‌آوری و طراحی نيروگاه‌های غربی و روسی آشنايی و در عين حال اجازه‌ی همکاری با سازمان انرژی اتمی ايران را داشته باشد.
|
advertisement@gooya.com |
|
با وجود فشارهای زياد سياسی غرب و به ويژه آمريکا برای قطع همکاری‌های هسته‌يی ميان ايران و روسيه، اين همکاری‌ها ادامه پيدا کرد و مسکو متعهد به تکميل اين نيروگاه شد، با اين حال هر بار به دلايل گوناگون تکميل اين نيروگاه به تعويق افتاد. در آخرين برنامه‌ای که برای راه‌اندازی نيروگاه بوشهر و در جريان سفر رضا آقازاده، رييس سازمان انرژی اتمی ايران و الکساندر روميانتسف، رييس پيشين سازمان انرژی اتمی روسيه به بوشهر اعلام شد، دو طرف توافق کردند تا اين پروژه تا اوايل شش ماهه‌ی دوم سال ۱۳۸۵ راه‌اندازی شود.
رييس سازمان انرژی اتمی کشورمان در آن سفر که ۹ اسفند ۱۳۸۳ انجام شد، وعده داده بود که پس از نصب و مونتاژ نيروگاه بوشهر، سه ماه دوره تست نيروگاه انجام و در طول شش ماه، راه‌اندازی نيروگاه انجام شود و به مرحله‌ی توليد ۱۰۰۰ مگاوات برسد.
در همان روز، ايران و روسيه سه موافقتنامه‌ی پروتکل بازگردانی سوخت، الحاقيه‌ی قرارداد سوخت درباره‌ی مسايل مالی و زمان ارسال سوخت هسته‌يی نيروگاه بوشهر را به امضا رساندند.
طبق روال معمول، سوخت هسته‌يی نيروگاه‌های هسته‌يی چندين ماه پيش از راه‌اندازی آن نيروگاه بايد برای آن ارسال شود، اما روسيه با وجود امضای «پروتکل بازگردانی سوخت هسته‌يی از ايران» که کشورمان را موظف می‌کند، سوخت تحويل گرفته را به روسيه بازگرداند و روسيه نيز متعهد خواهد شد که اين سوخت را برای نگهداری طولانی مدت بپذيرد و آن را باز فراوری کند، هنوز اين سوخت را به ايران ارسال نکرده و در اين امر علاوه بر تعويق در تکميل نيروگاه هسته‌يی بوشهر، تاخير داشته است.
در همين حال، ايران که قصد دارد ۲۰ واحد نيروگاهی هسته‌يی را در مجموع ظرفيت ۲۰ گيگاوات احداث کند، اعلام کرده است برای احداث نيروگاه‌های بعدی هسته‌يی‌اش نيز روسيه را در اولويت قرار خواهد داد.
