لاريجانی در گفت‌وگو با يک روزنامه‌ سوئدی: آمريکا رفتارش را تغيير دهد، مانعی برای مذاکره نداريم، ايسنا

* طرفين مساله‌ هسته‌يی در آستانه‌ی يک دو راهی مهم هستند

خبرگزاری دانشجويان ايران - تهران
سرويس: انرژی هسته‌يی

لاريجانی با بيان اين که اگر آمريکا رفتارش را تغيير دهد، ايران مانعی برای مذاکره ندارد، اظهار داشت: آمريکايی‌ها ابتدا بايد راه را انتخاب کنند. ما در آستانه انتخاب مسير بسيار مهمی قرار داريم. دو مسير برای انتخاب وجود دارد.

به گزارش گروه دريافت خبر خبرگزاری دانشجويان ايران (ايسنا)، دکتر علی لاريجانی، رييس مذاکرات مسايل هسته‌يی ايران در مصاحبه‌ای اختصاصی با روزنامه سونسکا داگبلادت در ارتباط با انجام مذاکرات مستقيم با آمريکا، نه بله گفت و نه خير؛ اما توضيح داد که طرفين مساله‌ی هسته‌يی ايران در آستانه‌ی يک دو راهی مهم قرار دارند.

بر اساس اين گزارش، لاريجانی در پاسخ به اين سوال که آيا وی علاقه‌ای به مذاکرات مستقيم با آمريکا دارد؟ گفت: مذاکرات فی‌نفسه ارزش خاصی ندارد، می‌تواند به نتايج منفی و يا منفی بينجامد.

وی افزود: همانگونه که رايس نيز گفت، آمريکا در عراق هزاران اشتباه مرتکب شده است. اگر اين اشتباهات به اين منجر شود که آمريکايی‌ها رفتار خويش را تغيير دهند، در آنصورت (بسيار خوب) ... اما در صحنه عمل و به صورت ملموس ما هنوز نتوانسته‌ايم اثری از تغيير موضع آمريکا مشاهده نماييم. آنها هم چنان در تصميمات رهبران عراق دخالت می‌نمايند.

دبير شورای عالی امنيت ملی درباره‌ی اين که آيا ايران لحن شديد و تند واشنگتن را مشابه لحن و گفتمان قبل از جنگ در عراق تلقی می‌کند؟ اظهار داشت: تبادل گفتار معنای زيادی ندارد. قريب به ۲۸ سال است که ما با اينگونه سخن‌ها زندگی کرده‌ايم. اين امر هرگز بر ما تاثيری نداشته است. من تصور می‌کنم که صلح جهانی بدون کاربست اين گونه سخن‌ها نيز می‌تواند به حيات خود ادامه دهد. لازم است که عقلا و متفکرين (برای برقراری صلح) طرح‌های استراتژيک عرضه کنند. امروزه اکثر سياستمداران و ديپلمات‌ها اهميت زيادی برای آنگونه گفتارها قائل نيستند.

وی در اين باره که چرا ايران مستقيما با آمريکا گفت‌وگو نمی‌کند؟ گفت: آمريکايی‌ها ابتدا بايد راه را انتخاب کنند. ما در آستانه انتخاب مسير بسيار مهمی قرار داريم. دو راه و مسير برای انتخاب وجود دارد. يک راه آنست که آمريکايی‌ها به ادامه مسيری که در آن اصرار می‌ورزند ادامه داده و نهادهای بين‌المللی را به عنوان ابزار قدرت استفاده کنند. چنين رفتاری از جانب آمريکا به اين می‌انجامد که ايران نيز به شيوه متناسب پاسخ دهد. اگر آنها به همين مسير و روش ادامه دهند ديگر مذاکره هيچ معنايی ندارد.

دبير شورای عالی امنيت ملی ادامه داد: راه و گزينه دوم آنست که عقلايی رفتار شود. همانگونه که رايس نيز گفته است آنها بايد اشتباهاتی را که قبلا مرتکب شده‌اند را بپذيرند. آنها بايد رفتار خويش را تغيير دهند. نحوه تفکر و ديدگاه آنان نسبت به مسايل اطراف و صلح بين‌المللی بايد عقلانی‌تر گردد، آنها می‌بايستی رفتار تبعيض آميز را رها کنند. دکارت فيلسوف فرانسوی گفت: «من فکر می‌کنم، پس هستم»، اما به عقيده من آمريکايی‌ها می‌گويند «چون به ديگران آسيب می‌رسانيم، پس هستيم». به عبارت ديگر آنها موجوديت خويش را از طريق آسيب رسانی فيزيکی به ديگران اثبات می‌کنند، اما اگر آنها اين رفتارها را رها کنند، ايران هيچ مانعی برای گفت‌وگو با آمريکا ندارد.

لاريجانی همچنين در پاسخ به اين که راه ايران برای تلافی اقدامات احتمالی آمريکا چه خواهد بود، تصريح کرد: يکی از اين راه‌ها به اين معناست که در آن هر دو طرف بازنده‌اند. ما به آنان توصيه می‌کنيم که در اين مسير وارد نشوند. راهکار ديگر روشی است که هر دو در آن می‌توانند برنده باشند. ما خواهان اين گزينه هستيم.