 |
|
|
|
|
|
|
 |
|
|
|
|
||
|
||||||
 |
 |
 |
|
|||
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
||
|
||||||
|
|
|
|
|||
باب نصيحت‌الملوك جزو ابوابي از حكمت و موعظه اخلاقي و اسلامي است كه حتما فوايدش قبل از آنكه امرا و فرمانروايان را شامل شود عوايدش عامه مردم را دربر خواهد گرفت. اين قلم به سهم خويش مي‌خواهد دغدغه‌اي را نجوا كند كه خصوصاً در پاره‌اي از زمانها به بهانه مصلحت‌انديشي – اقلاً – خيلي‌ها بر زبانش نمي‌آورند يا اگر از كسي مي‌شنوند مشفقانه لب مي‌گزند كه مگو! در حقوق اجتماعي و سياسي فراوان آمده است كه وكيل بايد در حوزه وكالت پاي از گليم مطالبات موكل فراتر ننهد و تلاش وافر خويش را در جهت استيفاي مطلوب به نحوي بكار گيرد كه شأن موكل در همه جهات محفوظ بماند.
از رياست محترم جمهوري اسلامي ايران كه بايد نماد ملت فرهيخته، نكته‌سنج و صاحب‌سخني باشد كه مي‌داند و در عمل توانسته است سخنداني و راز‌خواني را به زبان فرهنگي خويش بدل نمايد انتظار مي‌رود در بيان موضع و ايفاي رسالت نمايندگي چنان گزيده و استوار بگويد كه هر كلامش مصداق «قولوا قولاً سديداً» باشد چه آنگاه كه با دوست و آشنا و چه آنگاه كه با مدعي و دشمن.
سخنان رياست محترم جمهوري در چند ماهه اخير اگر محصول خستگي و فشار و پراكندگي خاطر باشد زيبنده نيست و اگر انعكاس تصميم و نتيجه گزينش اين سنت گفتاري باشد نيز ناپسند و نامقبول است.
ملت ما توانسته است در سايه فرهنگ غني و درس‌آموزي از مكتب استاداني چون حافظ و سعدي و... چنان لين و دلنشين و چنان از سر بزرگواري و ادب به مصاف انديشه‌ها و افراد برود كه از مغولان بي‌فرهنگ و خرافاتي، مروجان ادب و هنر و از قداره‌بندان زورگو، دلدادگان ادب و عشق تربيت كند. مي‌دانيم كه مصاف با جهانبا‌ناني كم حوصله و بي‌طاقت و خودستاياني كه همگان را به هيچ انگاشته و مي‌انگارند گاه طاقت‌سوز است اما چه بايد كرد وقتي بايد از جانب ملتي به گفت‌وگو پرداخت كه بزرگترين سرمايه و بيشترين مباهاتش متانت، مدارا، ادب و رفتار توأمان علمي و فرهنگي است. حتماً نخواهيد فرمود كه شما بيرون گوديد و مي‌فرماييد لنگش كن.
|
advertisement@gooya.com |
|
بازهم مي‌دانيم كه كار طاقت‌فرسا و شبانه‌روزي مي‌تواند هر كسي را عاصي كند اما حتماً شنيده‌ايد كه حسنات‌الابرار سيئات المقربين.
اگر رئيس‌جمهور در عرف جهاني نماد يك ملت است – كه بايد باشد – بايد همه نكات و ظرايف و دقايق و خلاصه ملزومات رياست و نمايندگي آن ملت را بداند و به كار گيرد و ملت ايران بيش از هر چيز ملتي فهيم، آداب‌دان، متين، اديب و هنرمند است و مي‌داند كه اگر ديگران در برابرش ادعايي كرده‌اند در چه جايگاهي بوده و هستند ولذا زبان‌حالش شايد خطاب به آنان هم‌اكنون نيز اين باشد كه
نه هركه طرف كله كج نهاد و راست نشست
كلاه‌داري و آيين‌سروري داند
