انتخابات، تهاجمات و انفجارات، علی حسینی

«ایجاد یک دولت با محتوای اصول گرایی، الان ضرورت تاریخی جامعه ماست... باید الان کاری کنیم که دوم خرداد 76 دوباره بازسازی و تکرار نشود این نظرسنجی هایی که اخیراً گرفته ایم، معین چند درصد رشد داشته... خفته هایی که نمی خواستند رای بدهند و تمامی مخالفان به معین پیوسته اند و از او حمایت می کنند... الان... نمی توانیم اشتباه کنیم... صحنه جلو برود، ]کنترل[ دست ما نیست... بعید است پیروزی هاشمی در مرحله اول تمام شود، اگر پیروز شود که دغدغه ها تمام است، اما اگر انتخابات طبق نظر کارشناسان به مرحله دوم برود، باید، برای آن فکری بکنیم».
این سخنان فردی عادی و حتی بازیگر سیاسی معمولی نیست، این اظهارات معاون فلاحیان است که به همراه رئیس سابق خود در وزارت اطلاعات، است. هنگامی که پورمحمدی آژیر خطر پیروزی معین را برای هم سنگرهای خود به صدا درآورد، کارشناسان امنیتی، پیش بینی کردند که سخنان وی نه توصیه ای خطاب به بدنه اجتماعی، بلکه، علامتی نگران کننده برای تمایل به آغاز سلسله ای از عملیات است که ممانعت از پیروزی معین، به هر قیمت ممکن، ولو برهم زدن بازی باخته انتخابات را نشانه خواهد گرفت. هنوز زمان زیادی از انتشار سخنان معاون فلاحیان نگذشته بود که زنجیره تهاجم گروه های فشار به جلسات سخنرانی حامیان نامزد جبهه دموکراسی خواهی و حقوق بشر، آغاز شد. عملیاتی در شهرهای مختلف ایران که سازماندهی شدن آن، کاملاً، ملموس بود، شخص دکتر معین، محمدرضا خاتمی، بهزاد نبوی، مصطفی تاج زاده، ابراهیم یزدی، علیرضا رجایی و... اشخاصی بودند که در مدت زمان اندکی، مورد هجوم گروه های فشار قرار گرفتند. البته، پدیده تهاجم سازمان یافته گروه فشار، رخدادی ناآشنا در تحولات سیاسی کشور نیست، اما جسارت مهاجمان در ایراد ضرب و جرح فیزیکی شدید هدف های خود، وجه تمایز دور جدید اقدامات گروه های فشار است. مضروب شدن محافظ معین، هنگامی که وی حائل مهاجمان گروه فشار و نامزد جبهه دموکراسی خواهی و حقوق بشر قرار گرفت، حمله با گاز اشک آور به محمدرضا خاتمی، ضرب و شتم شدید بهزاد نبوی و مجروح کردن دبیرکل نهضت آزادی ایران با پنجه بوکس، تنها حلقه های آغازین سلسله اقدامات خشونت آمیز رو به تصاعدی است که گویا، برای اجرای استراتژی مالوف «النصر بالرعب» و منفعل ساختن معین و حامیانش، از هیچ چیز، حتی ستاندن جان اهداف خویش، ابایی ندارد.
این اقتدارگرایان حتی پیشاپیش برای اقدامات غیرقانونی و گستاخانه خویش، بسترسازی تبلیغی می کنند و اصلاح طلبان را به قرار گرفتن در مسیر گاز اشک آور، مشت و پنجه بوکس مهاجمان با نیت خودزنی! متهم می کنند و حتی فراتر از آن، برنامه چند روز آینده خود را پیشاپیش، بی پروا، اعلام می نمایند، کمااینکه، یک سایت ارگان نظامیان همزمان با برگزاری مراسم حامیان معین در محوطه کوی دانشگاه، مدعی شده است: «ستاد یکی از کاندیداهای ریاست جمهوری، قصد دارد روز سه شنبه با ایجاد اغتشاش و ناآرامی گسترده در کوی دانشگاه، فضای انتخابات را تحت تاثیر خود قرار دهد. به گزارش این سایت اینترنتی، این اغتشاش که قرار است از میتینگ این کاندیدا در سالن ورزشی کوی دانشگاه آغاز شود، فضا را برای توجه و ایجاد مظلومیت کاندیدای مذکور هموار خواهد ساخت. در این میتینگ، تعدادی از افراد از طرف بخش جنگ روانی ستاد این کاندیدا مأموریت یافته اند به عنوان گروه فشار ساختگی، مراسم را به هم ریخته و سپس هواداران کاندیدای مذکور با حضور در خیابان ها به دادن شعار بپردازند». این خبر، توسط نشریات ارگان گروه های فشار بازتاب یافته تا از هم اکنون، هویت واقعی مهاجمان در پس پرده دود سیاه تبلیغات جناحی، پنهان بماند.
افکار عمومی و فعالان سیاسی، از شوک تغییر رفتار اقتدارگرایان افراطی خارج نشده بود که خبر انفجارهای قم و سپس خبر کشته و مجروح شدن بیش از 90 نفر در چهار بمب گذاری اهواز، سراسر گستره ایران را تکان داد و هنوز، ناظران درحال سبک و سنگین کردن تحلیل های مبنی به قرار داشتن عواملی نظیر بعثیون و تجزیه طلبان عرب در پشت پرده انفجارها بودند که انفجار میدان امام حسین پایتخت، با حداقل دو کشته، ضرورت دقت نظر بیشتر در شناسایی ماهیت واقعی بمب گذاران را به رخ کشید.

امیدواریم، تحرکات ضد امنیت ملی در سطح تحرکات گروه های فشار و بمب گذاری ها، به همان سرعتی که هماهنگ و هدایت شده ـ هرچند در دو مقوله جداگانه ـ به کار افتاده اند، به سرعت مهار شده و تحت کنترل نهادهای امنیتی و انتظامی درآید، در غیر این صورت، باید به افکار عمومی حق داد که به استناد تجارب تلخ هشت ساله دوران اصلاحات و حتی سال ها پیش از دوم خرداد 76، به این جمع بندی واقع بینانه برسد که بقایای غده سرطانی جراحی شده توسط سیدمحمد خاتمی، در دستگاه هایی دور از دسترس منتخبان واقعی مردم، عزم جزم کرده اند تا با استناد به وجود اغتشاش خودساخته، حق انتخاب را از شهروندان سلب کنند و شکست سنگین انتخاباتی خود را به تاخیر اندازند تا شاید از این ستون به آن ستون، فرجی شود و یا حداقل اینکه انگیزه رای دادن بدنه اجتماعی خویش را ارتقا دهند و بالعکس، بدنه اجتماعی و فعالان سیاسی حامی نامزد جبهه دموکراسی خواهی و حقوق بشر را به انفعال و ترک صحنه، وادار سازند. البته، این بار نیز هدف گیری ارعابیون، ناشیانه است و تداوم تلاش های مذبوحانه آنان، به دفاع مقتدرانه تر اکثریت شهروندان از حق امنیت و انتخاب خویش، منتهی خواهد شد.