ای کاش هر کس جایگاه خود را می شناخت، ا. چ.

بعضی اوقات انسان حس می کند قوانین فیزیک و شیمی در مورد زندگی انسان و علوم اجتماعی نیز صادق است . به طور مثال وقتی به یک جسم یا سیستم , نوسانی با فرکانس بالاتر از حد مجازش وارد شود آن سیستم از هم خواهد پاشید و رفتار دقیقش قابل پیش بینی نیست. در مورد انسانها هم کم و بیش این امر صادق است . هر کس قابلیتها و تواناییهایی دارد و شاید در جایگاهی مشخص بهترین و بیشترین بازده را داشته باشد . اما همین آدم در جایگاهی دیگر ممکن است یک ناشی و نادان به نظر آید.
مقدمه فوق از آن جهت بیان شد تا بعضی از موارد مشابه که در عناصرحکومتی ایران وجود دارد بیان گردد. در واقع جرقه این نوشته را آقای قالیباف در ذهن بنده باعث شدند که اخیرا در یک سخنرانی جمله قابل توجهی ایراد کردند که بسیار جای تامل دلرد . ایشان خود را رضاخان حزب اللهی می داند. با اینکه شاید بعصی اوقات انسان در گفتن حرفهایش زیاد به فکرش فشار نیاورد ولی باعث می شود مخاطب را به تامل در گفته هایش وادارد. ایشان نیک میداند که یکی از علل تعریف و تمجید عوام از رضاخان, مسفقیم یا غیر مستقیم, دیکتاتور مآب بودن وی است چرا که از نظر این افراد جامعه ایران لیاقت دیکتاتوری را دارد و رضاخان را هم به عنوان مثال بسیار مشخص و مبرز این عقیده می دانند که توانسته با دیکتاتوری به خیلی اصلاحات دست بزند.
آقای قالیباف ندانسته, روح نظامی گری و شاید دیکتاتوری ( البته زیر سایه ولایت ) حاکم بر ریاست جمهوری احتمالیش را عیان کرده است و در حالیکه همه حکومت ایران , خفقان و دیکتاتوری رضاخان را نفی می کند وی حداقل از بعضی جنبه ها مهر تاییدی بر وی زده و تنها اشکالش را حزب اللهی نبودن معرفی می کند (البته حزب اللهی در معنای رایج آن در ایران). این حرف در واقع یک تپق سیاسی به شمار می رود که علت آن فرکانس بیش از حد مجاز وارده ازطرف جایگاه کاندیدای ریاست جمهوری بر شخص وی می باشد. یعنی ایشان حتی با قرار گرفتن در جایگاه یک کاندیدا ی ریاست جمهوری اینچنین خود را باخته است و جملاتی را بر زبان می راند که به ضرر شخص وی می باشد چه برسد به قرار گرفتن بر مسند ریاست جمهوری. ایشان در جای دیگر شهردار تهران را به خویشتن داری در مقابل انتقادات خاتمی فرا می خواند ولی خود سخنگوی دولت خاتمی را حتی لایق پاسخ نمی داند این رفتار ها را یا می توان ریا و تزویر دانست یا اینکه همان نوسان بیش از حدی است که جایگاه جدید به وی وارد کرده است.
آقای قالیباف اوج سطحی نگری را زمانی نشان دادند که بحث زنان خیابانی بحث روز بود و در حالیکه همه, حرف از یک فکر اساسی و ریشه ای در مورد این معضل می زدند وی اعلام کرد که نیروی انتظامی آماده جمع آوری زنان خیابانی است.

از دیگر نمونه هایی که به واسطه قرار نگرفتن در جایگها خود حرفهای گاف گونه به زبان آورده اند خانم مریم بهروزی است که به اردوگاه شورای هماهنگی نیروهای انقلاب راه یافته و حضور جنتی را در شورای مصلحت سنجی مطرح کرد با این خبر جناح راست سعی در تکذیب آن داشت ولی منجر به تناقض گویی اعضای آن شد..
همچنین در مورد کسانی مثل امامی کاشانی و جنتی که نماز جمعه تهران را بعضا در حد یک جوک پایین آورده اند ( اشاره به بر هم زدن جهار عمل اصلی در ریاضی و تهدید و ارعاب بر اثر هیجانی شدن ) واقعا جز این است که اینها در جایگاهی قرار می گیرند که قابلیت مواجه شدن با مشکلات و مسایل آن را ندارند؟
آقای حداد عادل نیز سال قبل از قرار گرفتن بر مسند ریاست مجلس, تقریبا خواب آن را می دید و انتظار تایید اعتبار نامه نمایندگی مجلس ششم را می کشید. وقتی در دور جدید مجلس, کرسی ریاست را بدست آورد در ابتدای امر و وقتی هنوز مدت زیادی نگذشته بود سخنان وی در جمع بازاریان گاف دیگری را برای جناح راست رقم زد و تلاش دفتر وی برای اصلاح سخنانش و انعکاس نیافتن آن در خبرگزاریها به جایی نرسید و بدین ترتیب یکی دیگر از مواردی که مقام بادآورده بر میزبانش سنگینی می نمود آشکار گشت.