نامه اعضای سابق کانون مستقل دانشجویی دانشگاه تبریز به محسن سازگارا و کميته رفراندوم

آقایان علی مهری و علی بیکس از فعالین جنبش دانشجویی طی نامه سرگشاده ای آورده اند:

کمیته محترم رفراندم_ دوست ارجمند جناب سازگارا

بعد از مدت ها انفعال و بی تدبیری در کویر بی حاصل سیاست ایران جوانه های امید روئید. این که جناب عالی از مدت ها قبل به دنبال رفراندوم بودید، بر کسی پوشیده نیست. اما اینک به نظر می رسد اتفاق و اجماعی از مخالفین داخل و خارج پیرامون"آن" شکل گرفته است که موجب پیدایی شرایط ویژه ای در مسیر مبارزات دموکراتیک مردم ایران شده است. اکنون"ضرورت " این پیشنهاد از سوی فعالین سیاسی به خوبی احساس می شود. امید است ضرورت این درخواست به خوبی از جانب سایر اقشار جامعه نیز احساس می شود. و می رود تا به "خواست عمومی" مبدل شود.امید است ضرورت این درخواست به خوبی از جانب سایر اقشار جامعه نیز احساس شده و سرآغاز جنبشی دموکراتیک در ورطه ی حاضر گردد. شما قدم در راهی گذاشته اید که بی شباهت به یک انقلاب بزرگ و سرنوشت ساز نیست. چرا که بعد از گذشت یکصدوپنجاه سال تلاش مستمر علنی و مخفی مردم ایران برای دموکراتیک ساختن ساز و کارهایی اجتماعی و سیاسی و فرهنگی جامعه و از سرگذراندن تجربه ی مشروطیت در سلطنت قاجار و پهلوی و نیز تجربه ی جمهوری اسلامی تنها گزینه باقیمانده و تجربه نشده چیزی چز جمهوری تمام عیار _ جمهوری لائیک نیست. مطمئن هستیم ارزیابی شما از قدرت مقابله ی هیئت حاکمه و طبقات و اقشار ذی نفع که جملگی "منافع" خود را در بقا مناسبات کنونی می دانند واقع بینانه بوده و مانند بسیاری از تحلیل گران ساده اندیش قائل به این نیستند که یک شبه می توان به مقصود رسید. در طی این سال ها هیئت حاکمه ایران هرگز توان واقعی خودرا به میدان نیاورده است. باید آماده بودوخود رابرای جانفشانی های بیشتر آماده کرد. بدترین و بزرگترین خیانت به جنبش دموکراتیک مردم ایران جز این نیست که عده ای بدون ارزیابی صحیح وارد مبارزه ای شوند و مردم را در میانه راه و در وسط میدان تنها گذارند. همان کاری که اصلاح طلبان انجام دادندو "اعتماد" ها را خدشه دار و لفظ زیبای "اصلاحات" و فرصت مغتنم آن را از دل و زبان مردم شستند. اگر چنین نیست و رهبران این جنبش تا سرحد بالاترین از جان گذشتگی ها آماده اند. پس خوشا به حال این ملت که به زودی شاهد پیروزی را در آغوش خواهد کشید.

و اما نکاتی چند

نقش بی بدیل روشنفکران اعم از دانشگاهی و غیردانشگاهی در رهبری و هدایت سایر اقشار و طبقات اجتماعی و خلق خود آگاهی های صنفی و طبقاتی و تجمیع آن ها د رجنبش دموکراتیک اجتناب ناپذیر و حیاتی است، بنابراین ضرورت شکل گیری و سازمان یابی جنبش روشنفکری از هر ضرورتی، ضروری تر به نظر می رسد
استبداد با توزیع ناعادلانه قدرت و باز تولید خود از طریق برقراری اشرافیت مذهبی_ قومی و اقتصادی(آپارتاید قومی و اقتصادی و مذهبی) هژمونی حاکم را تحت عنوان"خودی" بر کثیر غیر خودی ممکن ساخته است جنبش دموکراتیک نمی تواند خود را از جنبش "غیر خودی ها" که خواستار سهمی از قدرت و برچیده شدن آپارتاید قومی ، اقتصادی و مذهبی هستند بیگانه بداند. چه در غیر این صورت پویایی خود را از دست داده و فقط در اقشار روشنفکر و دانشگاهی محصور خواهد ماند و این بهترین فرصت رابر هیئت حاکمه فراهم می کند تا با محاصره جنبش دموکراتیک آن را کنترل و در نهایت خاموش سازد. در پایان ما نیز همگام، مردم ایران حمایت خود را از این حرکت اعلام می داریم
زنده باد آزادی - برقرار باد دموکراسی
علی مهری - علی بیکس
علی مهری کارشناس ارشد روزنامه نگاری
علی بیکس کارشناس ارشد تاریخ