اشتباه بزرگ، محمدمحسن سازگارا

به نام خدا

چندروزی بیشتر از انتشار متن "فراخوان ملی" نگذشته بود که یکی از مؤسسین وزارت اطلاعات در صحبتی، مرا نواخته و هر چه سیئه در این عالم است به بنده نسبت داده بود. چند روز بعد یک ماشین تبلیغاتی سنگین در خارج از کشور شروع به کار کرد. از زدن تیر خلاص در مغز تیمسار رحیمی تا دزدی و هیزی را به بنده نسبت داد. از شکنجه گری تا داشتن 18 کارخانه. از نوکری اجانب تا مزدوری رژیم و جالب تر آنکه همزمان در تهران هم این ماشین تبلیغاتی در گوش یکی می گفت فلان کس دست در دست سلطنت، جمهوریت را فراموش کرده، در گوش دیگری، در داخل زندان زمزمه می کرد که چه نشسته ای مشغول ساخت و پاخت با آمریکائی ها برای حمله به ایران است، و به جوان تر ها هم می گفت که فلانی یک قانون اساسی نوشته ارتجاعی که درآن شورای نگهبان هم دارد و خلاصه به هر کس فراخور حالش و حساسیتش چیزی گفته می شد و به همگی نیز دائماً القاء می شد که فلان کس تک روی می کند و مشغول ترکتازی است و ازبقیه استفاده می کند و غنائم را برای خودش برداشته است و هکذا. گذشت و خوشبختانه با درایت و حوصله و عقل دوستان این حرف ها نقش بر آب شد. اما اکنون که آن سروصداها فروکش کرده و به نظرم بانیان آن هم از بی حاصلی کارشان خسته شده اند دو نکته را باید بنویسم:

اول- خوشبختانه به لطف خداوند منان جوری زندگی کرده ام که هرگز دست تعدی به عرض و جان و مال و ناموس کسی دراز نکرده ام. به همین دلیل هم صدایم بلند است. فقر افتخاری ندارد اما خوشبختانه یا متأسفانه از مال دنیا هم چیزی ندارم الا بدهکاری مالی که یادگار انتشار روزنامه های تعطیل شده است. جور آن را هم فعلاً چندین و چندنفر از دوستانم دارند می کشند و من شرمنده آن ها هستم تا کی بتوانم تأدیه نمایم. آنچه که کرده ام و بوده ام به خودم مربوط است و خدای خودم. بابت آن هم نه از کسی طلب دارم و نه منتی بر کسی می گذارم، آنچه را هم که در حقم گفته اند و آن چه را هم که تهمت زده اند، بابت آن از هیچ کس هم گله ای ندارم. در دنیا از هیچ کس شکایتی ندارم و در آخرت هم خودشان می دانند و خدای خودشان، حقی از من به گردنشان نیست. اما یک نکته باقی می ماند و آن اخلاق است. تمام کوشش های ما در تمام جهات سیاسی و اجتماعی در نهایت باید منجر به جامعه ای شود که در آن انسانیت و ارزش های اخلاقی، داور در میان روابط مردم باشد. اگر این مهم اکنون فراموش شود چه تضمینی است که در آینده بخصوص وقتی کسی سوار بر توسن سرکش قدرت هم باشد تبدیل به گرگ درنده و قاتل جان مردم نشود.

کسی که به خود اجازه بدهد به راحتی تهمت وارد کند مطمئن باشید از ریختن خون هم ابایی نخواهد کرد. اگر کسی نمی داند و ندانسته حرفی را می زند باید این آیه قرآن را بیادش بیاورم که " چیزی راکه نمی دانی نگو، گوش و چشم و قلب، همگی در قبال گفته ات مسئول هستند".

دوم- اشتباه بزرگ در این است که تصور می شود "جنبش ملی رفراندوم" به شخص وابسته است. بنده که در این جنبش کاره ای نبوده ام و حداکثر یکی بوده ام چون دیگر حامیان این کار. فکر و جان و مال و قلم و قدم همه از دیگران بوده و زحمتش را کشیده اند و هنوز هم می کشند. من تنها گاهی نظر شخصی ام را گفته ام و اگر توانسته ام، خسته نباشی به دست اندکاران نثار کرده ام. این جنبش ملی به هیچ کس وابسته نیست. حرکتی است برخاسته از خواست مردم و مبتنی برنیاز جامعه ایران. بنیادش بر دموکراسی و حقوق بشر و صلح قرار دارد. در سطح جهانی هم با آغوش باز با همگان برخورد می کند اما خط قرمز روشن عدم دریافت پول از دول خارجی و عدم تمکین به اجانب را نصب العین خود قرار داده است. سر اقبال به آن هم همین است.

این جنبش در اولین قدم و در کمتر از سه ماه تبدیل به نیروی سیاسی شده که بیش از 300 کادر حامی، هزاران نفر طرفدار و صدها نوشته و مقاله تئوریک را پشتیبان خود دارد. تا همین جا نیز از بزرگترین جریانات سیاسی کشور است. این جنبش به محض سازماندهی دموکراتیک خود که به هیچ شخصی هم متکی نیست تبدیل به مهم ترین نیروی کشور می شود و می تواند با بسیج مردم در فعالیت های غیر خشونت آمیز و با مقاومت مدنی حق ملت ایران را از غاصبین باز پس بگیرد. ببینید کسانی که واقعیات درون جامعه ایران و نیازهای مردم را نمی بینند تا کجا اشتباه می کنند. حداقل می توانند از همین سه ماه گذشته و اقبال به جنبش رفراندوم درس بگیرند و دنبال تخریب این شخص وآن شخص نگردند. شخصی در کار نیست، با یک ملت مواجه هستند. بهمن از کوه سرازیر شده و اینان چون بازی کودکانه در دامنه، مشغول ساختن خانه با چوب کبریت هستند. خداوند به همگان دیده بصیرت عنایت فرماید.

وما توفیقی الابالله
محمد محسن سازگارا
23 بهمن 1383