جان های شیفته، تقي روزبه

t.roozbeh@freene.de
حماسه آفرینان اوین

بالأخره پس از سپری شدن نزدیک به سه هفته دیوارهای قطور سکوت توسط 12 حماسه آفرین اوین درهم شکست. و رژیم جمهوری اسلامی درگامی به عقب ناچار گردید با دادن اجازه به شیرین عبادی جهت دیدار با ناصرزرافشان به جاری بودن این حماسه در سیاه جال های خود و در همان حال بر صحنه سازی ها و دروغ بافی های چندش آورش اذعان نماید.
بی شک ابراز مقاومت در زندان و توسط مبارزینی این چنین دلاور نه اولین باراست و نه آخرین بار. اما مقاومت لحظه موجود، به دو دلیل دارای اهمیت است.
نخست به دلیل سطح مطالبات و هم چنین مخاطبان آن و دوم بدلیل شرایط ویژه و حاکم بر کشورمان در مقطع کنونی.
در وجه اول، گوهر اصلی مقاومت زندانیان نه دراعتراض به تجاوز نسبت به این یا آن حقوق فردی- صنفی خود و علیه این یا آن مقام دولتی، بلکه درحمایت ازپیام جنبش دانشجوئی- مردمی 18تیر و مبارزه علیه خودکامگان حاکم است. بنابراین مخاطبین آن هم از دو جهت مخالف یکدگیر ،هم طبقه سیاسی حاکم است و هم مردم،دانشجویان، روشنفکران، ایرانیان تبعیدی و مبارز.
دررابطه با وجه دوم باید اضافه کرد، وضعیت کنونی حاکم برجامعه ما بقسمی است که ازیک سوجناح ولایت مدار با بهره گیری از خلأ برآمده ازضرورت انتقال مبارزه به مدار کیفا جدید ونیزخلأ فشارهای بین المللی ناشی از بحران جنگ عراق، خیز بزرگی را برای یک دست کردن حاکمیت، تعمیق استبداد مطلقه فقیه و تاخت وتاز به مطبوعات، معلمین، دانشجویان،روشنفکران وزنان و جوانان آغازیده است. و این درحالیست که شکاف بین انباشت مطالبات مردم و مقاومت سازمان یافته برای تحقق آن باوج خود رسیده. سرخوردگی ناشی از خیانت خاتمی و اصلاح طلبان حکومتی و غیر حکومتی به امید و اعتماد میلیون ها تن از مردم به آنان، سرگردانی و بی عملی در میان جنبش دانشجوئی که زمین گیرشدن آن در سالگرد 18 تیرامسال ازدید کسی پنهان نماند، تبلوری ازهمین شکاف وسرگردانی است. درچنین فضایی بود که شعله مقاومت درجائی که کم تر انتظارش می رفت زبانه کشید. درست ازسوی آنانی که گرفتار در چنگال رژیم بودند و چیزی برای ازدست دادن نداشتند، جز آن که تیراخلاص درکمند رهائی نهند و آن را تا دورترین دورها پرتات کنند. تا باشد که کمان دارهای دیگری آن را بردارند و آنان نیز بنوبه خود تا دورترها و دورترین ها پرتابش کنند.
دفترتحکیم وحدت با انتشار بیانیه ای درپاسخ به پیام حماسه آفرینان اوین ضمن اذغان به شرمگینی خود، از آنان خواسته است که با توقف اعتصاب غذای خود جان عزیز خود را حفظ کنند. تقاضائی که آرزوی همه است. بی تردید اگر گوهر پیام دلاوران اوین - ضرورت برافراشتن پرچم مقاومت در چنین لحظات خطیر و سرنوشت ساز - به خوبی دریافت شود و گمان برده نشود که گفتمان جدید مبارزاتی صرفا از لابلای تریبون ها و سمینارها آن هم درحلقه محدودی از نخبگان و روشنفکران و بی پیوند با جنبش های اعتراضی و به دور از متن مبارزاتی زحمتکشان به دست آمدنی است، پیام دلاوران اوین به خوبی دریافت شده است.
بی گمان باید اصلاح طلبان و آنانی که هنوز سودای بازگشت به قدرت -آن هم یک قدرت صوری وبه قول خودشان ده درصدی- را درسر می پرورانند و تلاش دارند تا با دخیل بستن به مهره های سوخته ای چون میرحسین موسوی آب اردست رفته را بجوی بازگردانند و آنانی که در کنگره ها و مجامع جناح معزول ازقدرت کاسه داغ تراز آش شده و حتی دربرابر شعار"اصلا حات مرد" سعید حجاریان، زنده بودن اصلاحات را سر می دهند (نامه ابراهیم یزدی به خاتمی) باید بیش از همه دیگران شرمنده باشند.
و بالأخره نیروهای اپوزیسیون ومدافعان دموکراسی درتبعید ازدیگر مصادیق مشخص مخاطبان این پیام هستند. اگر در گوشه ای از زندان توسط 12تن با گرابشات و عقاید گوناگون بتوان روزنه ای ازدیواره های اوین به بیرون گشود و خواب خوش پهن کنندگان بساط سلطنت اسلامی را آشفته کرد، چرا باهزاران هزارمدعی مبارزه با استبداد و با امکانات بیشمار آن ها، نتوان با براه انداختن کارزارهای عظیمی درحمایت ازمبارزات داخل و علیه بندوبست های قدرت های جهانی با جمهوری اسلامی وعلیه سکوت سنگین آن ها دربرابر تجاوز مستمر به نقض حقوق بشر، به نقش آفرینی پرداخت؟
********
دراسطوره های سرزمینامان آمده است که وقتی دشمنان مردم این آب و خاک ازهرسو تاخت آوردند و جان و مال و هستی آنان به درجه اوج یابی تیری پرتاپ شده توسط کمانگیری مشروط شد، آرش-این جان بی قرارآمال و آرزوهای مردم- مصممانه کمان به دست گرفت و با نهادن جان خود در آن، تیر را چنان تادور و دورترها به پرواز در آورد که ذهن علیل هیچ دشمن تاریک اندیشی تا پیش ازآن قادر به تصورش نبود.

اکنون نیز جان های شیفته ای، مالامال از مطالبات مردمی، ازکنج اوین تیری را ازچله کمان رها کرده اند. آنان به حمایت و همدردی نیاز ندارند. آنان به دفاع ازخواست مردم و دانشـجویان برخاسته اند. بنابراین دفاع از خود این خواست ها و برافراشتن شعله های مقاومت بهترین پاسخ به پیام این جان های شیفته است. آیا جان های شیفته دیگری دراین ملک و خاک وجود دارند، که کمان و چله برگیرند و بسا دورتر از تصور خودکامگان تاریک اندیش تیررهائی را به پرواز در آورند؟!
بگذارید شعر حماسی آرش کمانگیر را زیرلب زمزمه کنیم:
برف می بارد، برف می بارد....