آقاي رئيس جمهور! آقايان وکلا! به نام مردم از مقام خود استعفا دهيد! ف. م. سخن

آقاي رئيس جمهور!

در طول دو دورهء رياست جمهوري شما، ظلم ها به مردم رفت و حق ها پايمال شد. شما اين ظلم و حق کشي را ديديد و دم بر نياورديد. هر قدمي که خواستيد در جهت منافع ملت برداريد، شوراي نگهبان و مجمع تشخيص مصلحت نظام و مقام رهبري سنگي بزرگ پيش پايتان انداختند و شما با نهايت متانت، صبر کرديد و لبخند بر لب آورديد. چشم اميد مردم به شما دوخته شده بود، اما شما با انفعال و سکوت خود، اميد را در دل مردم کشتيد و خم به ابرو نياورديد. مردم روز به روز از شما دور شدند و شما چشم بر ايشان فرو بستيد و نگاه خود را به دهان مقام معظم رهبري دوختيد بلکه معجزي پديد آيد؛ معجزي پديد نيامد و شما نتيجهء صبر و سکوتتان را امروز به وضوح ديديد. ديديد که چگونه بستگان و وابستگان و ياران شما، کساني که روزي خود سکان ادارهء اين مملکت را در دست داشتند با نهايت خفت و خواري، توسط نهادهاي نظارتي شوراي نگهبان رد صلاحيت شدند. مطمئن باشيد که اگر پشتيباني رهبري نباشد، اعضاي شوراي نگهبان به فوريت صلاحيت خود شما را هم رد خواهند کرد.

اگر تا ديروز گمان مي کرديد که مي توانيد با همين روش کجدار و مريز، به خواسته هاي خود دست يابيد، امروز که به قول آقاي تاج زاده، جمهوري اسلامي در حال تبديل به سلطنت اسلامي است چه مي خواهيد بکنيد؟ شما وعدهء مردمسالاري مي داديد و امروز مشاور شما سقوط مردمسالاري را اعلام کرد. اکنون شما در متن يک نظام ضد مردمي چه مي خواهيد بکنيد؟

قوهء قانونگزار کشور يک دورهء تمام در اختيار ياران شما بود. شما با اين قوهء قانونگزار و قوانيني که توسط شوراي نگهبان مرتبا وتو شد، چه کرديد که فردا بتوانيد با يک مجلس دست راستي، بهتر ِ آن را انجام دهيد؟

آقاي خاتمي!

اينکه نگذاشتند شما برنامه هائي را که در نظر داشتيد اجرا کنيد قبول مي کنيم. اينکه شما در طول مدت رياست جمهوري خود با انواع ناملايمات و سختي ها دست و پنجه نرم کرديد قبول مي کنيم. اينکه به شما ظلم آشکار شد و شما خون دل خورديد قبول مي کنيم. اينکه براي هر کاري اجازه رهبر لازم بود و بدون اجازهء او آب از آب تکان نمي خورد قبول مي کنيم.

اما سوال ما اينست آيا براي استعفا و کناره گيري از مقام رياست جمهوري نيز اجازهء رهبري لازم است؟ آيا شما نمي توانيد به مانند زماني که از مقام وزارت ارشاد استعفا داديد متني تهيه کنيد و آن را به سمع ملت صبور ايران برسانيد و با عزت و آبرو از مقام خود کناره بگيريد؟ با کناره گيري شما چه چيزي از ميان خواهد رفت؟ آقايان کاري را خواهند کرد که خواه ناخواه چندي ديگر انجام خواهد شد. آقاي روحاني يا آقاي کروبي به جاي شما خواهند نشست و اتفاق خاصي نخواهد افتاد. فقط نام شما همواره ياد آور مردي خواهد بود که مي خواست براي مردمش کاري انجام دهد اما نتوانست. عمر اين نظام کوتاه است؛ اگر کار خاصي هم نتوانستيد براي ملت انجام دهيد با استعفاي خود لااقل نام نيکي از خود برجاي بگذاريد.

خانم ها و آقايان وکلاي مجلس!

شما بايد اين تحصن را زماني مي کرديد که صلاحيت فلان کانديدا در فلان شهر کوچک به ناحق توسط شوراي نگهبان رد شد. شما دير به پا خاستيد. اين خيزش شما هم فقط براي حفظ موقعيت خودتان است. فردا اگر مقام رهبري در رد صلاحيت ها تخفيف قائل شود و به دستور او شوراي نگهبان صلاحيت چند نفر از شما را تائيد کند، مسلما غائلهء بست نشيني در مجلس نيز ختم خواهد شد و به مانند شيخ کروبي که به منظور اعتراض از روي صندلي رياست بلند شد و با سلام و صلوات به دفترش رفت و بعد از چند ساعت دوباره بازگشت، شما نيز به محض اشاره رهبري به سمت صندلي هاي قرمز رنگتان خيز برخواهيد داشت.

شما بايد اين تحصن را زماني مي کرديد که مقام معظم ولايت دستور سکوت در باره نشريات را داد و شما که زبان ملت بوديد، تبديل به زبان ايشان شديد و فرمان شان را بي چون وچرا پذيرفتيد. شما مردمي را که با آن شوق و ذوق به پاي صندوق هاي راي رفته بودند نا اميد کرديد.

حال اگر مدعي هستيد که اين بست و تحصن و آبستراکسيون نه در جهت منافع و مقام شخصي خودتان بلکه در جهت منافع ملت ايران بوده است، بعد از اين همه توهين و تحقير، داوطلبانه و سربلند از مقام خود استعفا دهيد. در طول دورهء قانونگزاري شما اتفاق خاصي نيفتاد بنابر اين نگران اين چند هفته باقي مانده نيز نباشيد. وقتي آقاي جنتي شما را با کلفت خانه مقايسه مي کند؛ وقتي آقاي شريعتمداري در کيهان خود شما را با همسايهء دزد مقايسه مي کند، چه جاي نشستن بر صندلي نمايندگي مي ماند؟

وقتي شما نتوانستيد از حقوق دانشجويان مظلوم دفاع کنيد؛ وقتي شما نتوانستيد از حقوق زندانيان سياسي در بند دفاع کنيد؛ وقتي شما نتوانستيد حتي يک وزير کابينه را از مقام خود خلع کنيد؛ وقتي شما نتوانستيد قوانين مورد نظر خود را بطور کامل به تصويب برسانيد، ديگر تکيه زدن بر صندلي نمايندگي چه حسن و فايده اي مي تواند داشته باشد؟

آري آقاي بهزاد نبوي! شما به درستي فرموديد در زماني که قدرت در اختيارتان بود شمشير دو دمي در دست داشتيد که بي محابا آن را مي چرخانديد و متوجه نبوديد که چه کساني در اثر اين چرخش ها بر زمين مي افتند. اکنون اين شمشير در دست ديگران است و زخمي کوچک از آن نصيب شما شده است؛ درد اين زخم کوچک را شما کمي حس مي کنيد. بر پيکر اين ملت اما زخم هاي عميق و دردناک نشسته است؛ زخم هائي که هرگز جاي آن بهبود نخواهد يافت و درد آن فراموش نخواهد شد. هر بار ديدن اين زخم ها ملت را به ياد زخم زنندگان خواهد انداخت. استعفاي به موقع ِ شما نمايندگان ِ مجلس، التيامي بر اين زخم ها خواهد بود. امروز صداي رد صلاحيت ها در سراسر دنيا پيچيد. با استعفاي خود، صداي مظلوميت ملت ايران را به گوش جهان برسانيد.

[وب لاگ ف.م.سخن]