جمهوری اسلامی همچنان رکورددار فرار مغزها! پس جايزه نوبلش چی شد؟ مهران رفيعی

طنزگونه ای در باب جلوگيری از فرار مغرها

وقتی که خبر را شنيدم, باز هم احساس عجيبی بهم دست داد, احتمالا غرق شادی شده بودم, شايد هم شادی
در من غرق شده بود , درست مطمين نيستم , ولی در مورد اينکه يک چيزهايی غرق شد, اصلا شکی ندارم.
همه ميدونن که در اين دنيای وانفسا, برای شکستن رکوردهای جهانی چه رقابت های فشرده ای وجود داره, آخه ايستادن بر سکوی قهرمانی که به همين سادگی ها نيست. اولش حدس زدم که اين فراريان مغزدار, لابد فارغ التحصيلان همان حوره های علميه ای هستن که جناب پرزيدنت بودجه شان را سی برابر کرده , اما بخاطر آوردم که آن عزيزان ارزش صادراتی نداشته و فقط برای بازار داخلی توليد می شوند. گويا چند تايی را هم که به اينجا و آنجا می فرستن, بدون چند تا کشتی نفت مجانی تحويلشون نمی گيرن
بر کسی هم پوشيده نيست که هيچ موفقيت بزرگی بدون برنامه ريزی دراز مدت و سرمايه گذاری فراوان بدست نمياد , پس تا اينجای کار, يک مدال طلای چاق و چله, با عيار بيست و چهار, طلب فقهای بر تخت نشسته, البته بهتره حواس شون جمع باشه که سردار سازندگی سر ضرب مدال را معامله نکنه, اجر اخروی هم که سر جايش هست و حوريان و پريان باغ جنت, برای ورود آقايان همچنان لحظه شماری می کنند
اما در خباثت و حسادت استکبار جهانی همين بس که, نه تنها تا کنون از دادن جايزه نوبل به آقايان جلوگيری کرده, بلکه با تبليغات فريبکارانه و گمراه کننده, اين رکورد شکنی جهانی را به عنوان نمونه ای از شکست های حضرات نشان داده است, دروغگويی از اين بيشتر؟ و از آن بدتر اينکه, عده کثيری از امت هم که همواره چشم و گوششان به راديو و تلويزيون های فاسد خارجی است , از اين رکورد شکنی بجای غرور , احساس حقارت می کنند.
تا آنجايی که به نخبگان فراری مربوط می شه, خوب خودشان دارای عقل و هوش هستن و نيازی به کمک فکری و ارشادی افرادی مثل بنده ندارن, اما حواس شون باشه که از اجر اخروی ديگه خبری نيست و حق ندارن دلشون را برای حوری و پری و چه و چه صابون بزنن, بالاخره هر کی خربزه می خوره بايد پای لرزش هم بنشينه.
از طرف ديگه, فرار مغزداران هم موهبتی است برای آقايان, آخه کدوم حاکمی است که از موی دماغ خوشش بيايد؟ پس ميماند ملت , که خوش آمدن يا نيامدنش اصولا ارزشی نداره , برای زمان انتخابات هم بالاخره يک فکری ميشه کرد, چشم بندی و شعبده بازی انواع و اقسام متنوع داره.
پس تنها مشکلی که باقی می مونه , از بين بردن يا خنثی کردن تبليغات ضد انقلابيه , و شکی نيست که پيشگيری آسان تر و کم خرج تر ار درمانه.
شوربختانه, موعظه و خطابه مدتهاست که اثرش را از دست داده و هر قدر که مقامات معظم, از رهبر برگزيده خدا گرفته تا رييس جمهور مردمسوار دينی, و سردار ميليادر سازندگی فرمايش ميدهند, کسی برای حرفشان تره خرد نمی کنه, و حتی برای خوش کردن دلشان حتی يک جايزه علمی نوبل هم نمی گيره.
اگه می شد قبل از اينکه اين گونه فراريان به فرنگ برسند آنها را شناسايی و سر به نيست کرد, که مساله بکلی منتفی می شد, اما با اون سر و صدايی که بخاطر اون چند تا نويسنده راه انداختن, فعلا از اين کارها نميشه کرد.
کشيدن سيم خاردار و برقدار و مين گذاری مرزها هم چندان اثری نداره, با پرداختن جند تا اسکناس پشت سبز, برادران مکتبی خودشون در نقش آژانس مسافرتی ظاهر می شن و فراری را صحيح و سالم به مقصد می رسونن.
پس حالا که روشهای مکتبی و چماقی بدرد نمی خورند, بايد به سراغ روشهای علمی رفت. خوشبختانه يا بدبختانه , دانشمندان ژنتيک در سالهای اخير دست به کار های عجيب و غريبی زده اند که خدا ميداند آخر و عاقبتمان را بکجا می کشاند, از جمله اين ابتکارات يکی هم شبيه سازی است که می تواند مشکل گشای حاکمان فقيه باشد. کافی است که آقايان, توليد نسل طبيعی را تحريم کرده و از شبيه سازان بخواهند که انسانهای بدون مغز برايشان توليد کنند.
اگر گسترش مدارس مذهبی, اجباری کردن دروس شرعی , تبديل صحن دانشگاهها به محل خطبه و نوحه, تحريم شادی و نشاط, تلاش برای حذف موسيقی و هنر, و بقيه اقدامات آقايان در ربع قرن گذشته همگی نتيجه معکوس داده اند, شکی ندارم که اين اقدام انقلابی, امتی مطيع و مقلد و ذوب شده در رهبری توليد کرده و آنها را به آرزوهای هزار ساله شان می رساند .